Parafia - Gorzyce Wielkie

           Dekretem z dnia 22.04.1936 roku Jego Eminencja ks. Kardynał August Hlond eryguje nową parafię pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gorzycach Wielkich. Zostaje wyłączona z parafii Świętego Stanisława Biskupa w Ostrowie Wlkp. W skład parafii wchodzą wioski: Gorzyce Wielkie, Radziwiłłów, Lamki, Zalesie, Parcele Radłowskie, Topola Mała.

      Pierwszym proboszczem został mianowany z dniem 1 maja 1936 roku
  ks. Teodor Korcz. Parafia Ostrowska kupiła od pana Marcina Janiaka gościniec
  i przerobiła na kaplicę. Potem z majątku Radziwiłłów nabyła dom ekonoma z
  ogrodem i przeznaczyła na plebanię. Również kupiła 15 ha. ziemi z majątku
  i przeznaczyła je jako beneficjum. W pierwszym miesiącu zostaje wybudowana
  salka i dom gospodarczy. W pierwszy odpust 21 czerwca 1936 parafia
  przeprowadziła uroczystą intronizację Serca Jezusowego. Od tej chwili Jezus ze
  swoim Boskim Sercem oficjalnie obejmuje rządy nad duszami parafian
  gorzyckich.

      W 1937 roku rozpoczęto budowę nowego kościoła wg. projektu architekta inż. Franciszka Morawskiego z Poznania. Przed wybuchem drugiej wojny światowej kościół został pokryty dachówką. Dnia 6 października 1941 roku został aresztowany Ks. prob. Teodor Korcz i wywieziony do Dachau. Nowy kościół w stanie surowym przetrwał całą wojnę. 15 czerwca 1946 roku powrócił pierwszy proboszcz.

Konsekracja nowego kościoła i głównego ołtarza odbyła się 26 czerwca 1949 roku, dokonał jej ks. arcybiskup Walenty Dymek.

Z dniem 1 września 1950 roku ks. proboszcz Teodor Korcz opuszcza swoją parafię i obejmuje nowe stanowisko w Lesznie.

  Zapoczątkowane dzieło kontynuuje nowy proboszcz, ks. Franciszek Robakowski.
  W roku 1950 powstaje nowa ambona, a dwa lata później ławki - według projektu
  artysty Czesława Piotrowskiego.
  W 1952 roku sprowadzono zabytkowy, barokowy ołtarz z XVIII w.
  Architektoniczny, trójkondygnacyjny ołtarz, pochodzi z kościoła jezuitów w Kaliszu. W środku
  znajduje się obraz Świętego Józefa . Po obu stronach obrazu znajdują się dwie figury
  św. Floriana i św. Sebastiana. Nad nimi dwie figury przedstawiające św. Piotra i Pawła,
  wykonane z drewna lipowego.

W zwieńczeniu bocznego ołtarza znajduje się, barokowy - malowany na płótnie - olejny obraz Świętej Barbary, z 2 poł. XVIII w. Przy tym ołtarzu 4 grudnia gromadzą się pracownicy Centrali Węgla czcząc swoją patronkę.

W kościele znajdują się też drewniane rzeźby ludowe, wolno stojące, Chrystusa Frasobliwego, św. Józefa z Dzieciątkiem i Salwatora Mundi, z poł. XIX w. Dzieła te przypisywane są P. Brylińskiemu.
Droga krzyżowa, rzeźbiona w drzewie lipowym, zakupiona została w 1953 roku. W roku 1955 ufundowano dzwon i organy.

Na ścianie frontowej wieży kościoła, znajduje się zabytkowy krzyż.


	HISTORIA PARAFII
	Dekretem z dnia 22.04.1936 roku Jego Eminencja ks. Kardynał August Hlond eryguje nową parafię pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gorzycach Wielkich. Zostaje wyłączona z parafii Świętego Stanisława Biskupa w Ostrowie Wlkp. W skład parafii wchodzą wioski: Gorzyce Wielkie, Radziwiłłów, Lamki, Zalesie, Parcele Radłowskie, Topola Mała. Pierwszym proboszczem został mianowany z dniem 1 maja 1936 roku ks. Teodor Korcz. Parafia Ostrowska kupiła od pana Marcina Janiaka gościniec i przerobiła na kaplicę. Potem z majątku Radziwiłłów nabyła dom ekonoma z ogrodem i przeznaczyła na plebanię. Również kupiła 15 ha. ziemi z majątku i przeznaczyła je jako beneficjum. W pierwszym miesiącu zostaje wybudowana salka i dom gospodarczy. W pierwszy odpust 21 czerwca 1936 parafia przeprowadziła uroczystą intronizację Serca Jezusowego. Od tej chwili Jezus ze swoim Boskim Sercem oficjalnie obejmuje rządy nad duszami parafian gorzyckich. W 1937 roku rozpoczęto budowę nowego kościoła wg. projektu architekta inż. Franciszka Morawskiego z Poznania. Przed wybuchem drugiej wojny światowej kościół został pokryty dachówką. Dnia 6 października 1941 roku został aresztowany Ks. prob. Teodor Korcz i wywieziony do Dachau. Nowy kościół w stanie surowym przetrwał całą wojnę. 15 czerwca 1946 roku powrócił pierwszy proboszcz. Konsekracja nowego kościoła i głównego ołtarza odbyła się 26 czerwca 1949 roku, dokonał jej ks. arcybiskup Walenty Dymek. Z dniem 1 września 1950 roku ks. proboszcz Teodor Korcz opuszcza swoją parafię i obejmuje nowe stanowisko w Lesznie. Zapoczątkowane dzieło kontynuuje nowy proboszcz, ks. Franciszek Robakowski. W roku 1950 powstaje nowa ambona, a dwa lata później ławki - według projektu artysty Czesława Piotrowskiego. W 1952 roku sprowadzono zabytkowy, barokowy ołtarz z XVIII w. Architektoniczny, trójkondygnacyjny ołtarz, pochodzi z kościoła jezuitów w Kaliszu. W środku znajduje się obraz Świętego Józefa . Po obu stronach obrazu znajdują się dwie figury św. Floriana i św. Sebastiana. Nad nimi dwie figury przedstawiające św. Piotra i Pawła, wykonane z drewna lipowego. W zwieńczeniu bocznego ołtarza znajduje się, barokowy - malowany na płótnie - olejny obraz Świętej Barbary, z 2 poł. XVIII w. Przy tym ołtarzu 4 grudnia gromadzą się pracownicy Centrali Węgla czcząc swoją patronkę. W kościele znajdują się też drewniane rzeźby ludowe, wolno stojące, Chrystusa Frasobliwego, św. Józefa z Dzieciątkiem i Salwatora Mundi, z poł. XIX w. Dzieła te przypisywane są P. Brylińskiemu. Droga krzyżowa, rzeźbiona w drzewie lipowym, zakupiona została w 1953 roku. W roku 1955 ufundowano dzwon i organy. Na ścianie frontowej wieży kościoła, znajduje się zabytkowy krzyż.