Parafia - Gorzyce Wielkie

"W historii każdego narodu są wydarzenia które decydują o narodowym charakterze danego kraju. Zazwyczaj są to bolesne wydarzenia, za którymi kryje się tragedia, ale i bohaterstwo i ofiara życia wielu ludzi.
Takich wydarzeń nie brakuje w naszej Ojczyźnie. Dlatego naszym OBOWIĄZKIEM JEST WIECZNA PAMIĘĆ o tych wydarzeniach i o ludziach którzy złożyli ofiarę życia, za to, żebyśmy mogli żyć dzisiaj w wolnej OJCZYŹNIE.
Jeżeli nie pamiętasz o tych wydarzeniach, o tych ludziach, nie chcesz o nich mówić, nie chcesz o nich pamiętać, bagatelizujesz ich 'wagę' lub wyśmiewasz ofiarę tych wielkich ludzi, to nie jesteś prawdziwym patriotą, nie jesteś nawet człowiekiem którego można nazwać - poważnym i odpowiedzialnym. Nie dziw się że nikt Cię nie słucha i nie traktuje poważnie. Tacy ludzie - niestety - nie zasługują na miano nazywania się POLAKAMI."

Kto nie szanuje i nie ceni swojej przeszłości, ten nie jest godzien szacunku, teraźniejszości ani prawa do przyszłości.
Marszałek Józef Piłsudski

1 sierpnia - rocznica wybuchu POWSTANIA WARSZAWSKIEGO

W tym dniu obchodzimy pamiątkę wybuchu Powstania Warszawskiego - jednego z najważniejszych zrywów narodowościowych w Polsce.
1 sierpnia 1944 rozpoczęło się zbrojne powstanie przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim zorganizowane przez Armię Krajową w ramach akcji "Burza", połączone z ujawnieniem się i oficjalną działalnością najwyższych struktur Polskiego Państwa Podziemnego.
W obliczu zbliżania się Armii Czerwonej do Warszawy i okolic, jej sukcesów na froncie i pozytywnej oceny jej możliwości dalszej ofensywy, zdecydowano o wybuchu powstania. Wobec sprzyjającej sytuacji na froncie polscy dowódcy przewidywali, iż powstanie powinno trwać zaledwie kilka dni, zaś w rzeczywistości jego walki trwały 63 dni.
Straty po stronie polskiej wyniosły około 10 tys. zabitych i 7 tys. zaginionych, 5 tys. rannych żołnierzy oraz 200 tysięcy ofiar spośród ludności cywilnej. Wśród zabitych przeważała młodzież, w tym ogromna większość warszawskiej inteligencji. Od strony militarnej powstanie było wymierzone przeciwko Niemcom, jednak jego strategicznym celem była próba ratowania powojennej suwerenności, przedwojennego kształtu granicy wschodniej poprzez odtworzenie w stolicy Polski legalnych władz państwowych, będących naturalną kontynuacją władz przedwojennych. Miało to uniemożliwić narzucenie Polsce marionetkowych władz uzależnionych od Związku Sowieckiego, zainstalowanych w Lublinie jako Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego.
W świetle tych ustaleń powstanie warszawskie miało skomplikować podział na strefy operacyjne w myśl którego Polska znajdowała się w strefie operacyjnej ZSRR.
Przez wiele lat propaganda PRL-u, oraz oficjalna wersja w podręcznikach szkolnych do historii, szczególnie powstających do 1956 roku, usiłowała przedstawić powstanie warszawskie jako nieodpowiedzialną decyzję, która spowodowała niewyobrażalne szkody i nie miała większego znaczenia militarnego, niejednokrotnie zawyżając liczbę ofiar walk w Warszawie i podważając kompetencje dowódców walk w stolicy – nie wspominano o tym, iż Armia Czerwona z polecenia Józefa Stalina w dniach 5 i 6 sierpnia 1944 wstrzymała atak na miasto ze względów politycznych oraz przez 44 dni (pierwsze zrzuty radzieckiego uzbrojenia nastąpiły dopiero 13 i 14 września 1944, mimo wielokrotnie składanych obietnic, nie udzieliła żadnej pomocy wojskowej powstańcom warszawskim, chcąc w ten sposób doprowadzić do zniszczenia organizacji niepodległościowych przeciwnych planom ZSRR w stosunku do Polski. Po upadku systemu komunistycznego w Polsce i zmianie ustroju w 1989, szereg publikacji historycznych starało się dokonać rzeczowej i obiektywnej oceny tamtych wydarzeń, weryfikując nieprawdziwe informacje historiografii okresu PRL. W ostatnich latach zauważyć należy jednostronną opinię idącą w kierunku budowania "kultu powstania warszawskiego".
Powstanie to nie był emocjonalny zryw młodych ludzi, ale długo przygotowywana bitwa o najwyższe ideały, których obrona jest obowiązkiem każdego człowieka.

11 listopada - NARODOWE ŚWIĘTO ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI

Najważniejsze polskie święto narodowe związane z odzyskaniem w 1918 roku , po 123 latach zaborów, niepodległości.
W XVIII w. silna niegdyś Rzeczpospolita zaczęła się chylić ku upadkowi co doprowadziło do trzech rozbiorów Polski, ostatni trzeci rozbiór trwał od roku 1975, przez 123 lata, aż do 1918 roku kiedy to , 11 listopada, Rada Regencyjna (organ sprawujący władzę nad Królestwem Polskim) przekazała władzę nad wojskiem, Józefowi Piłsudzkiemu, który dzień wcześniej powrócił z internowania w Magdeburgu, a w trzy dni później rozwiązała się, przekazując mu pełną władzę ustanowiając go Naczelnikiem Państwa.

Powstała Druga Rzeczpospolita.

Dzień 11 listopada ustanowiono świętem państwowym po raz pierwszy dopiero w 1937 roku. W latach 1939-44 podczas okupacji hitlerowskiej oraz w okresie od 1945 do 1989 roku, w czasie rządów komunistycznych obchodzenie święta 11 listopada było zakazane. Dopiero w roku 1989, ustawą Sejmu, przywrócono obchody tego święta, od tego roku Święto Niepodległości jest najważniejszym świętem państwowym a dzień 11 listopada jest dniem wolnym od pracy. Święto obchodzone jest w całym kraju lecz najważniejsze obchody odbywają się w Warszawie na placu Józefa Piłsudzkiego przed Grobem Nieznanego Żołnierza.

KATYŃ, MIEDNOJE, CHARKÓW (1940) - SMOLEŃSK (2010.04.10)

GOLGOTA narodu polskiego, miejsce tragiczne i święte.

Katyń to dla Polaków miejsce - symbol kojarzący się z ludobójczą polityką władz sowieckich wobec Narodu Polskiego. Mówiąc „Katyń” myślimy o pomordowanych na „nieludzkiej ziemi” wiosną 1940 roku polskich jeńcach wojennych - oficerach, lekarzach, naukowcach, profesorach, urzędników państwowych - ludziach którzy stanowili trzon państwa polskiego.

Mówiąc „Katyń” myślimy o Prezydencie Rzeczypospolitej - Lechu Kaczyńskim, jego małżonce Marii i ponad 80 wybitnych ludziach naszego narodu, którzy 70 lat później - udając się na to miejsce, aby oddać hołd pomordowanym - złożyli ofiarę własnego życia, ginąć w tragicznym wypadku samolotowym. W tym samym miejscu, gdzie przed laty, złożyli swe życie ich rodacy.
Katyń to miejsce uświęcone polską krwią, jak żadne inne na świecie. Miejsce niewyobrażalnej tragedii narodu polskiego.

O TYM MIEJSCU MUSISZ WIEDZIEĆ I PAMIĘTAĆ !!!


	MUSISZ PAMIĘTAĆ - HISTORIA POLSKI
	"W historii każdego narodu są wydarzenia które decydują o narodowym charakterze danego kraju. Zazwyczaj są to bolesne wydarzenia, za którymi kryje się tragedia, ale i bohaterstwo i ofiara życia wielu ludzi. Takich wydarzeń nie brakuje w naszej Ojczyźnie. Dlatego naszym OBOWIĄZKIEM JEST WIECZNA PAMIĘĆ o tych wydarzeniach i o ludziach którzy złożyli ofiarę życia, za to, żebyśmy mogli żyć dzisiaj w wolnej OJCZYŹNIE. Jeżeli nie pamiętasz o tych wydarzeniach, o tych ludziach, nie chcesz o nich mówić, nie chcesz o nich pamiętać, bagatelizujesz ich 'wagę' lub wyśmiewasz ofiarę tych wielkich ludzi, to nie jesteś prawdziwym patriotą, nie jesteś nawet człowiekiem którego można nazwać - poważnym i odpowiedzialnym. Nie dziw się że nikt Cię nie słucha i nie traktuje poważnie. Tacy ludzie - niestety - nie zasługują na miano nazywania się POLAKAMI." Kto nie szanuje i nie ceni swojej przeszłości, ten nie jest godzien szacunku, teraźniejszości ani prawa do przyszłości. Marszałek Józef Piłsudski 1 sierpnia - rocznica wybuchu POWSTANIA WARSZAWSKIEGO W tym dniu obchodzimy pamiątkę wybuchu Powstania Warszawskiego - jednego z najważniejszych zrywów narodowościowych w Polsce. 1 sierpnia 1944 rozpoczęło się zbrojne powstanie przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim zorganizowane przez Armię Krajową w ramach akcji "Burza", połączone z ujawnieniem się i oficjalną działalnością najwyższych struktur Polskiego Państwa Podziemnego. W obliczu zbliżania się Armii Czerwonej do Warszawy i okolic, jej sukcesów na froncie i pozytywnej oceny jej możliwości dalszej ofensywy, zdecydowano o wybuchu powstania. Wobec sprzyjającej sytuacji na froncie polscy dowódcy przewidywali, iż powstanie powinno trwać zaledwie kilka dni, zaś w rzeczywistości jego walki trwały 63 dni. Straty po stronie polskiej wyniosły około 10 tys. zabitych i 7 tys. zaginionych, 5 tys. rannych żołnierzy oraz 200 tysięcy ofiar spośród ludności cywilnej. Wśród zabitych przeważała młodzież, w tym ogromna większość warszawskiej inteligencji. Od strony militarnej powstanie było wymierzone przeciwko Niemcom, jednak jego strategicznym celem była próba ratowania powojennej suwerenności, przedwojennego kształtu granicy wschodniej poprzez odtworzenie w stolicy Polski legalnych władz państwowych, będących naturalną kontynuacją władz przedwojennych. Miało to uniemożliwić narzucenie Polsce marionetkowych władz uzależnionych od Związku Sowieckiego, zainstalowanych w Lublinie jako Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego. W świetle tych ustaleń powstanie warszawskie miało skomplikować podział na strefy operacyjne w myśl którego Polska znajdowała się w strefie operacyjnej ZSRR. Przez wiele lat propaganda PRL-u, oraz oficjalna wersja w podręcznikach szkolnych do historii, szczególnie powstających do 1956 roku, usiłowała przedstawić powstanie warszawskie jako nieodpowiedzialną decyzję, która spowodowała niewyobrażalne szkody i nie miała większego znaczenia militarnego, niejednokrotnie zawyżając liczbę ofiar walk w Warszawie i podważając kompetencje dowódców walk w stolicy – nie wspominano o tym, iż Armia Czerwona z polecenia Józefa Stalina w dniach 5 i 6 sierpnia 1944 wstrzymała atak na miasto ze względów politycznych oraz przez 44 dni (pierwsze zrzuty radzieckiego uzbrojenia nastąpiły dopiero 13 i 14 września 1944, mimo wielokrotnie składanych obietnic, nie udzieliła żadnej pomocy wojskowej powstańcom warszawskim, chcąc w ten sposób doprowadzić do zniszczenia organizacji niepodległościowych przeciwnych planom ZSRR w stosunku do Polski. Po upadku systemu komunistycznego w Polsce i zmianie ustroju w 1989, szereg publikacji historycznych starało się dokonać rzeczowej i obiektywnej oceny tamtych wydarzeń, weryfikując nieprawdziwe informacje historiografii okresu PRL. W ostatnich latach zauważyć należy jednostronną opinię idącą w kierunku budowania "kultu powstania warszawskiego". Powstanie to nie był emocjonalny zryw młodych ludzi, ale długo przygotowywana bitwa o najwyższe ideały, których obrona jest obowiązkiem każdego człowieka. 11 listopada - NARODOWE ŚWIĘTO ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI Najważniejsze polskie święto narodowe związane z odzyskaniem w 1918 roku , po 123 latach zaborów, niepodległości. W XVIII w. silna niegdyś Rzeczpospolita zaczęła się chylić ku upadkowi co doprowadziło do trzech rozbiorów Polski, ostatni trzeci rozbiór trwał od roku 1975, przez 123 lata, aż do 1918 roku kiedy to , 11 listopada, Rada Regencyjna (organ sprawujący władzę nad Królestwem Polskim) przekazała władzę nad wojskiem, Józefowi Piłsudzkiemu, który dzień wcześniej powrócił z internowania w Magdeburgu, a w trzy dni później rozwiązała się, przekazując mu pełną władzę ustanowiając go Naczelnikiem Państwa. Powstała Druga Rzeczpospolita. Dzień 11 listopada ustanowiono świętem państwowym po raz pierwszy dopiero w 1937 roku. W latach 1939-44 podczas okupacji hitlerowskiej oraz w okresie od 1945 do 1989 roku, w czasie rządów komunistycznych obchodzenie święta 11 listopada było zakazane. Dopiero w roku 1989, ustawą Sejmu, przywrócono obchody tego święta, od tego roku Święto Niepodległości jest najważniejszym świętem państwowym a dzień 11 listopada jest dniem wolnym od pracy. Święto obchodzone jest w całym kraju lecz najważniejsze obchody odbywają się w Warszawie na placu Józefa Piłsudzkiego przed Grobem Nieznanego Żołnierza. KATYŃ, MIEDNOJE, CHARKÓW (1940) - SMOLEŃSK (2010.04.10) GOLGOTA narodu polskiego, miejsce tragiczne i święte. Katyń to dla Polaków miejsce - symbol kojarzący się z ludobójczą polityką władz sowieckich wobec Narodu Polskiego. Mówiąc „Katyń” myślimy o pomordowanych na „nieludzkiej ziemi” wiosną 1940 roku polskich jeńcach wojennych - oficerach, lekarzach, naukowcach, profesorach, urzędników państwowych - ludziach którzy stanowili trzon państwa polskiego. Mówiąc „Katyń” myślimy o Prezydencie Rzeczypospolitej - Lechu Kaczyńskim, jego małżonce Marii i ponad 80 wybitnych ludziach naszego narodu, którzy 70 lat później - udając się na to miejsce, aby oddać hołd pomordowanym - złożyli ofiarę własnego życia, ginąć w tragicznym wypadku samolotowym. W tym samym miejscu, gdzie przed laty, złożyli swe życie ich rodacy. Katyń to miejsce uświęcone polską krwią, jak żadne inne na świecie. Miejsce niewyobrażalnej tragedii narodu polskiego. O TYM MIEJSCU MUSISZ WIEDZIEĆ I PAMIĘTAĆ !!!